H παρακάτω ιστορία διαδραματίστηκε στο φανταστικό χωριό, την « Άνω Ραχούλα».
Μια μέρα, ένας άνδρας με καλοσιδερωμένο κοστούμι, γυαλισμένα ακριβά παπούτσια και φυσικά μεταξωτή γραβάτα, εμφανίστηκε οδηγώντας «πορσε καγιεν» στο χωριό της ιστορίας μας. Ανακοίνωσε λοιπόν, κάνοντας εκτενέστατη χρήση αγγλικών λέξεων, απαραίτητο συμπλήρωμα της ψεύτικης εικόνας, σε όλους τους χωρικούς ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του προσέφεραν, 100 ευρώ το ένα. Οι χωρικοί βρήκαν αυτή την πρόταση λίγο περίεργη, αλλά η τιμή ήταν ελκυστική, και εκείνοι που συμφώνησαν να συνδιαλλαγούν με τον παράξενο αυτόν άνθρωπο στο τέλος, μετά την πληρωμή τους με μετρητά, τον επευφημούσαν..!!Ο ίδιος άνθρωπος επέστρεψε την επόμενη μέρα, και αυτή τη φορά πρότεινε € 150 για κάθε γαϊδουράκι, και για μια ακόμη φορά, ένας μεγάλος αριθμός των χωρικών πούλησε τα ζώα του. Τις επόμενες μέρες, πρόσφερε 300 ευρώ, και αγόρασε τελικά τα ελάχιστα εναπομείναντα γαϊδούρια που δεν είχαν προηγουμένως πωληθεί. Αφού βεβαιώθηκε ότι δεν υπήρχε άλλος γάιδαρος, ανακοίνωσε ότι θα επιστρέψει σε μια εβδομάδα για να αγοράσει στην τιμή των 500 ευρώ το ένα γαϊδουράκι. Μετά την ανακοίνωση αυτή αναχώρησε θριαμβευτικά από την Άνω Ραχούλα.
Την επόμενη μέρα, έδωσε τα γαϊδουράκια που είχε αγοράσει σε ένα συνεργάτη του και τον έστειλε στο χωριό με την εντολή να πωλήσει κάθε γαϊδουράκι για 400 ευρώ το ένα όντας σίγουροι ότι θα κερδίσουν € 100 για κάθε αγορά, όλοι οι χωρικοί τότε αγόρασαν πίσω το δικό τους γαϊδούρι έως και 4 φορές την τιμή που το είχαν πουλήσει στο πρόσφατο παρελθόν και για να μπορέσει φυσικά να γίνει αυτό, οι κάτοικοι του χωριού ζήτησαν χρήματα δανεικά (πίστωση) από την τοπική τράπεζα με εξασφάλιση τα ίδια τα δυστυχή ζώα..!!
Όπως ήταν το φυσιολογικό και το αναμενόμενο, οι «επιχειρηματίες» έφυγαν από την περιοχή για ολιγοήμερες διακοπές, και όλοι οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν με τα γαϊδούρια τους πανάκριβα αγορασμένα, χωρίς καμία αξία, υπερχρεωμένοι και φυσικά κατεστραμμένοι..
Οι φτωχοί χωρικοί προσπάθησαν να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους, προκειμένου να πληρώσουν τα χρέη τους, αλλά ήταν όλα μάταια. Η τιμή των γαϊδουριών έπεσε πολύ χαμηλά. Τα ζώα κατασχέθηκαν τελικά από την τράπεζα η οποία ξεκίνησε άμεσα την ενοικίαση των, στους ίδιους τους χωρικούς. Αλλά η τράπεζα δεν είχε ακόμα ικανοποιηθεί και πήγε να «κλαφτεί» στο δημοτικό συμβούλιο, εξηγώντας ότι αν δεν πάρει πίσω τα χρήματά της, η τράπεζα θα καταστραφεί και ως εκ τούτου είναι υποχρεωμένη να ζητήσει την άμεση πληρωμή όλων των πιστώσεων που χορηγήθηκαν στο παρελθόν στο χωριό και στον Δήμο.
Για να αποφευχθεί αυτή η καταστροφή, ο πρόεδρος του χωριού, αντί να δώσει κάποια χρήματα πίσω στους κατοίκους του χωριού, έτσι ώστε να μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τους, τα έδωσε στον τραπεζίτη, ο οποίος με τον τρόπο του, ήταν ένας από τα παλιά καλός φίλος του. Αλλά ο τραπεζίτης ο ίδιος, αφού εξασφάλισε τα κονδύλια του, δεν έκανε τίποτα για τους κατοίκους του χωριού, ούτε για το συμβούλιο του χωριού, και όλοι συνέχισαν να οδηγούνται στην καταστροφή. Ο τραπεζίτης αποχώρησε με την πολυτελή μαύρη γερμανική λιμουζίνα του ανάβοντας με μεγάλη ικανοποίηση ένα μεγάλο πούρο cohiba…
Το δημοτικό συμβούλιο φοβήθηκε το μεγάλο ύψος του επιτοκίου και ζήτησε κάποια βοήθεια από τα γειτονικά χωριά. Αλλά εκείνοι απάντησαν ότι ήταν αδύνατο γι ‘αυτούς να βοηθήσουν, γιατι είχαν να αντιμετωπίσουν παρόμοια προβλήματα και παρέπεμψαν το αίτημα για βοήθεια στο επόμενο συμβούλιο της ομοσπονδίας τους σε μια γενική και αόριστη ημερομηνία στο μέλλον…
Η κοινότητα μοιραία στράφηκε εκ νέου στον τραπεζίτη. Αφού άκουσε τις «σοφές» συμβουλές του, το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε να μειώσει τις δαπάνες: λιγότερα χρήματα για τα σχολεία, για κοινωνικά προγράμματα, για τις μεταφορές, για την τοπική αστυνομία … Η ηλικία συνταξιοδότησης αυξήθηκε λίγα χρόνια ακόμη, ορισμένες θέσεις εργασίας καταργήθηκαν, οι μισθοί μειώθηκαν, ενώ οι φόροι αυξήθηκαν δραματικά. Το δημοτικό συμβούλιο δήλωσε ότι δυστυχώς τα παραπάνω μέτρα ήταν αναπόφευκτα, ωστόσο υποσχέθηκε να ρίξει άπλετο φως στο σκάνδαλο. Το τοπικό κανάλι και οι εφημερίδες απειλούσαν με αποκαλύψεις και με λίστες για όλους όσους ενεπλάκησαν στην «κρίση των γαιδάρων» κ.ο.κ.
Αυτή η ιστορία καταλήγει δυστυχώς πολύ άσχημα, όμως ο τραπεζίτης και οι δύο συνεργάτες ζουν μια πολύ ασφαλή και πλούσια ζωή στα νησιά Βερμούδες, σε περιουσία η οποία αγοράστηκε με τον «ιδρώτα της εργασίας τους».
Για τις ανάγκες της ιστορίας θα αποκαλούμε αυτούς τους συνεργάτες «ανθρώπους της αγοράς». Στο σκοτεινό παρασκήνιο πολύ γενναιόδωρα, υποσχέθηκαν να δωρίσουν μεγάλα χρηματικά ποσά, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η προεκλογική εκστρατεία του απερχόμενου προέδρου του χωριού…
Αλλά αυτή η ιστορία δεν έχει ακόμη τελειώσει, γιατί δεν γνωρίζουμε την πορεία και τις δράσεις που οι χωρικοί τελικά αποφάσισαν να αναλάβουν….
Και τι γίνεται με τον εαυτό σας: τι θα κάνατε στη θέση τους; Πραγματικά τι θα κάνατε; Το παραπάνω κείμενο, το οποίο είναι αναρτημένο στο διαδίκτυο , δίνει κατά την γνώμη μας, μια εξαιρετική ερμηνεία για το οικονομικό φαινόμενο των χρηματοπιστωτικών κρίσεων. Δίχως αμφιβολία η ομοιότητα με την σύγχρονη ελληνική και ευρωπαϊκή πραγματικότητα, είναι μοναδική. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να εντοπίσουμε τον «συγγραφέα» αυτού του περιεκτικότατου και εξαιρετικά διδακτικού κειμένου, προκειμένου να του απονείμουμε τα εύσημα..
Η χρήση κάποιων λεκτικών υπερβολών καθώς και ορισμένων «ελληνικών φαινομένων παρακμής» έγινε από μέρους μας με μοναδικό στόχο την μεγαλύτερη προσομοίωση με την ελληνική τραγική οικονομική πραγματικότητα
Ελπίζω να το βρήκατε ουσιαστικό αλλά και διασκεδαστικό! Για την μετάφραση από το πρωτοτυπο αμερικανικό κείμενο Γιάννης Στάθης.
The Crisis of the Donkeys
pascalbcdeng.over-blog.com