Aφήνουμε πίσω μας τη σιγουριά του Erbil και οδηγάμε βορειοδυτικά προς Mosul. Ο φιδίσιος δρόμος καλυμμένος με φρέσκια άσφαλτο σε τίποτα δεν προδίδει τα όσα άσχημα έχει εξυπηρετήσει.
Προορισμός μας το τελευταίο φυλάκιο των δυνάμεων των Peshmerga στη Mosul. Εκεί θα συναντήσουμε τον Συνταγματάρχη IskandarHaji, διοικητή του τάγματος Zeravani, της καλύτερης ίσως εκπαιδευμένης μονάδας στον Κουρδικό πλέον στρατό.
Αρχικά θα μας υποδεχτεί ο Αντισυνταγματάρχης Hawran ο οποίος θα μας ξεναγήσει στα φυλάκια του δρόμου μεταξύ Mosul και Kalak.
Μαχητές των Peshmerga φυλάνε ασφυκτικά τον πολυσύχναστο δρόμο, ο οποίος χρησιμοποιείται για την μεταφορά ολόκληρων των νοικοκυριών όσων αφήνουν τα σπίτια τους στην Mosul, λόγο του ISIS ή των βομβαρδισμών από την Ιρακινή αεροπορία.
Από εδώ αυτοκίνητα δεν περνάνε, όλες οι μεταφορές γίνονται με καρότσια ή ακόμα χειρότερα με τα χέρια.
Οι Ιρακινοί που περνάνε από το φυλάκιο όμως δείχνουν να δέχονται όλες αυτές τις κακουχίες με μια στωικότητα, άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που οδηγούνται στους δρόμους της προσφυγιάς.
Από τις 10 Ιουνίου που έπεσε η Mosul, δίχως μάχη, στα χέρια των τσιχαντιστών του Ισλαμικού Χαλιφάτου (ISIS) ο κόσμος που έφευγε από την πόλη έφτιαξε πρόχειρα αναχώματα στο δρόμο για να μην τους ακολουθήσουν και τους σκοτώσουν. Σε αυτά τα σημεία οι άντρες των Peshmerga εδραίωσαν θέσεις άμυνας.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι άνδρες του Ιρακινού στρατού που πέταξαν τα όπλα και έφυγαν χωρίς να πολεμήσουν ήταν Σουνίτες. Για πολλούς όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Ο πρωθυπουργός Al-Malikiδεν είχε πολύ εμπιστοσύνη στους Σουνίτες, έτσι οι δυνάμεις εδώ ήταν στην πλειοψηφία τους Σιϊτες. Το πρόβλημα με τον Ιρακινό στρατό ήταν η διαφθορά.
«Στο παρελθόν, μέχρι το 2010, ήμουν και εγώ μέλος αυτού του στρατού και ξέρω τι γινόταν.» Μας λέει ένας λοχαγός. «Οι διοικητές των μεγάλων μονάδων δεν ένιωθαν ικανοποίηση αν δεν έβγαζαν 300 με 400 χιλιάδες δολάρια το μήνα. Το ξέρω ότι ακούγετε υπερβολικό το ποσό αλλά όταν η μονάδα έχει μερικές χιλιάδες στρατιώτες υπάρχει τρόπος, αρκεί να υπάρχει και η θέληση.»
Ένας στρατός διεφθαρμένος λοιπόν, χωρίς ηθικό, πως είναι δυνατόν να αμυνθεί απέναντι στους ατρόμητους και άγριους μαχητές του Abu Bakr Al Baghdadi. Ακόμα και αν η αναλογία, που ήταν 1500 τζιχαντιστές εναντίων 80.000 στρατιωτών και 30.000 αστυνομικών, ήταν συντριπτικά υπέρ των Ιρακινών δυνάμεων.
«Οι Κούρδοι πραγματικά χρειάζονται βοήθεια από το Δυτικό κόσμο αυτή τη στιγμή, είμαστε το τελευταίο προπύργιο άμυνας όχι μόνο του Ιράκ αλλά όλου του κόσμου. Αν περάσουν από εμάς οι τρομοκράτες ποιος ξέρει που θα σταματήσουν.»
Το μήκος των συνόρων που είναι υπεύθυνο το Σύνταγμα Zeravani είναι 40 με 50 χιλιόμετρα, μας εξηγεί ο Σ. Haji.
Οι μάχες εδώ διήρκεσαν μόλις 4 ημέρες, από τις 24 έως τις 28 Ιουνίου που ξεκίνησε το Ραμαζάνι για τους μουσουλμάνους. Από τότε οι Κουρδικές δυνάμεις προσπαθούν να κρατήσουν ασφαλή χωριά, όπως το Qaraqosh (Bakhdida) όπου κατοικούν πολλοί Ασύριοι χριστιανοί οι οποίοι αποτελούν σύνηθες στόχο των δυνάμεων του Al Baghdadi.
Υπάρχουν φήμες ότι οι τζιχαντιστές έχουν στην κατοχή τους όπλα τελευταία τεχνολογίας πράγμα που δυσκολεύει τις δυνάμεις των Peshmerga.
«Είναι καλύτερα να πεθάνουμε στην πρώτη γραμμή παρά να φύγουμε» θα πει ο Α. Hawran.
Η μεγαλύτερη απειλή που αντιμετωπίζουν όμως είναι ο φόβος και ο πανικός των κατοίκων μιας που οι τζιχαντιστές χρησιμοποιούν πολύ έξυπνες τακτικές προπαγάνδας. Κάποιες φορές, όταν πιάνουν αιχμαλώτους, τους βάζουν να κάτσουν απέναντι από ένα μεγάλο τσουκάλι που βράζει. Παίρνουν έναν από αυτούς και τον κομματιάζουν. Χρησιμοποιούν ένα φορτηγό που περνάει τυχαία φαινομενικά για να μπλοκάρουν το οπτικό πεδίο των αιχμαλώτων και αλλάζουν τα κομμάτια του ανθρώπινου κρέατος με κατσικίσιο. Απομακρύνεται το φορτηγό και ρίχνουν το υποτιθέμενο ανθρώπινο κρέας στο τσουκάλι. Όταν αυτό βράσει καλά αρχίζουν να το τρώνε δίνοντας την εντύπωση στους αιχμαλώτους ότι είναι ανθρωποφάγοι. Τη νύχτα αφήνουν τυχαία λίγο χαλαρά τα σκοινιά των αιχμαλώτων ώστε αυτοί να το σκάσουν και να διαδώσουν όλα όσα είδαν, σπέρνοντας τον πανικό.
Μία άλλη τακτική είναι να επισκέπτονται τα χωριά άτομα, δείχνοντας βίντεο με τους τζιχαντιστές να αποκεφαλίζουν ανθρώπους, καλώντας τους να φύγουν γιατί θα τους σκοτώσουν όλους. Αποτέλεσμα είναι να αδειάζουν ολόκληρα χωριά μέσα στον πανικό.
«Ο κόσμος εδώ νιώθει ασφάλεια με τους Κούρδους» θα πει ο Σ. Haji, «εμάς δεν μας ενδιαφέρει να πάρουμε αλλά εδάφη, σε ότι είχαν οι Κούρδοι από παλιά, σε αυτά έχουμε μείνει. Βέβαια αυτές είναι αποφάσεις τις οποίες παίρνει η κεντρική διοίκηση του Κουρδιστάν και εμείς καλούμαστε να τις εκτελέσουμε».
Τις τελευταίες ώρες μάχες διεξάγονται στην περιοχή του Qaraqosh και του Karemlesh, τις πόλεις με τους περισσότερους χριστιανούς στο Ιράκ, οι οποίοι εγκαταλείπουν τις εστίες τους τρομαγμένοι από την αγριότητα των Σουνιτών τρομοκρατών.